سلام آبجي خانم.خوبي مشكاتم؟

دل در ره دوست ناله ها سر مي دهد

او در ره دل ربنا سر مي دهد

تا دل بشود پاك همي او

سوز جگرش خون دلي پر مي دهد

كاملا في البداهه بود.برا همين وزنش ناجور شد.ببخشيد ديگه.تا تو هستي جرئت شعر گفتن ندارم كه جسارت و حماقتي بيش نيست.مشكاتم هر گاه پا در كلبه ي احزانت نهاده ام آهي از دلم پر كشيده و ناگاه به ياد آيه ي لا تقنطوا من رحمة الله ان الله يغفر الذنوب جميعا بر لوح دلم نقش بسته.و چه مي داني كه همين آيات الهي است كه اميد براي ادامه ي زندگي را در دلم سبز و زنده نگه مي دارد.و الا اگر به خودم بود تا حال هزاران بار مرده بودم و چه فرقي ميان من گنه كار و مرده دلي هست؟خواهرم مشكاتم نوشته هايت به چشمانم كمك ميكنن تا اشكاهاي ندامتم را راحتر و بدون بغض بريزند.و حتم دارم كه از ته ته ته دلت مي نويسي كه بر عمق جانم نفوذ ميكند و بر استخانم نقش ميبندد.خوشا به حال قلمي كه براي تو مينويسد. و خوشا به حال كاغذي كه به نوشته هاي تو سياه ميشوند.نفسهايم به شماره مي افتند وقتي مي خوانم نوشته هايت را كه حرفهاي دلت هستند.مشكات عزيزم كاش كمي از سوز دلت را و پاكي نفست را به من مي دادند كه آنگاه هيچ كم نداشتم و با پشيماني به درگاه خدا روي نمي كردم.خوشا به حالت.مشكاتم كاش خودخواهي نبود و ميگفتم كه دوست دارم فقط من نوشته هايت را بخوانم.

موفق باشي و التماس دعا