فکیف أصبر علی فراقک؟

تا به حال به داشته های خودمون فکر کردیم؟
قدر اونها رو دونستیم؟ شکرش رو به جا اوردیم؟
فراموش شده ترین نعمتی که داریم سلامتیه که تا خدشه ای در اون بوجود نیاد قدرش رو نخواهیم دونست! نعمت دیگه، وجود افرادیه که باعث شدن ما تا اینجا برسیم. از پدر و مادر گرفته تا استاد و معلم و دوست و ... که اصولا اونطور که باید قدردانی نمی شن. بعد از اون هم کار و شغلیه که الان داریم و گاهی فراموش می کنیم که نسبت به کارمون وظایفی هم داریم .
از همه بالاتر خدایی داریم که هیچ کس جز خودش نمی دونه چه نعمت بزرگیه ...
حتما شنیدین که : من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق 
هرکه مخلوق (خدا را ) شکر نکند ، خالق را شکر نکرده 
و اینکه شکر هر نعمتی به بهتر استفاده کردن و تلف نکردنشه! پس لااقل اگر قراره خدا رو شکر کنیم باید از مخلوقش هم تشکر کنیم و از نعمتهایی که داریم به درستی استفاده کنیم تا مشمول ناشکر ها قرار نگیریم!
بد نیس کمی به نعمت وجود خدا عمیق تر فکر کنیم.
اگر نبود؟... اگر برای ما نبود؟... اگر توی سختیها، گرفتاریها، شادیها ،خنده ها نبود؟
احساس پوچی، پوچی محض به آدم دست میداد. کسی رو داریم که از هر چی نیازه بی نیازه ! و هر نعمتی که داریم مال خودشه و تا نخواد هیچ کسی نمی تونه اون نعمت رو از ما بگیره
" ما یفتح الله للناس من رحمة فلا ممسک لها و ما یمسک فلا مرسل له من بعده و هو العزیز الحکیم _سوره ی فاطر 2 "
" هر رحمتی را خدا به روی مردم گشاید کسی نمی تواند جلو آن را بگیرد، و هر چه را امساک (نزد خود نگه دارد) کند، کسی غیر از او قادر به فرستادن آن نیست و او عزیز و حکیم است. "
کسی رو داریم که قدرت اول و آخره! و بهترین و بهترین ها رو با وجودش میشه بدست اورد، اگر بزرگیش رو در ک کنیم نعمت وجودش رو از یاد نبریم!!! ابی عمر مدائنی از امام صادق (ع) روایت کند که فرمود : پدرم امام باقر (ع) می فرمود :
به راستی که خداوند حکم و قضای حتمی اش بر این قرار گرفته که نعمتی را به بنده ای نبخشد و سپس آن را از او بگیرد [بلکه اگر نعمتی را به او بخشید آن را از وی سلب نمی کند] مگر اینکه آن بنده گناهی کند و در نتیجه سزاوار خشم الهی گردد [پس در واقع خود ِ بنده با گناهش نعمت را از خود سلب می کند].
باید مراقب کارهامون باشیم تا مبادا نعمتی ازمون گرفته شه خصوصا وجود خدا ... چون از همه بهتر و بالاتره
امام باقر (ع) فرمود : رسول خدا (ص) فرمود : خداوند جل جلاله می فرماید : هر بنده ای که از من فرمان برَد او را به غیر خودم وا نمی گذارم و هر بنده ای که نا فرمانی ام کند او را به خودش وا می گذارم سپس باکی ندارم که در کجا به هلاکت برسد!  
 بالاتر از گفته ی یک معصوم ،که فراق و جدایی از خدا از عذابش درد آورتره؟
نجواهای عاشقانه ی امام علی (ع) توی دعای کمیل بن زیاد
... صبرت علی عذابک فکیف أصبر علی فراقک ؟...

نوشته شده توسط : مشکات

نظرات ديگران [ نظر]